Hoe het ooit begon in de tuin van de huisarts
Het zal niemand ontgaan zijn dat er al jaren pauwen rond de huisartsenpraktijk in Frederiksoord lopen. Ze liepen net zo goed in de tuinen van de buren, de tuinbouwschooltuin, op de rotonde of doodleuk midden op straat. Slechts één pauw heeft de oversteek moeten bekopen met het verlies van zijn staart.
Menigeen zal geconfronteerd zijn met pauwenpoep aan zijn schoen, door huisarts Klaas ‘pauwenpoints’ genoemd. Ook het geschreeuw van de pauwen in het voorjaar hoort er gewoon bij. Nu ze zo’n mooi verblijf hebben, gelegen aan de nieuwe parkeerplaats van de praktijk, achtte de redactie de tijd rijp om de geschiedenis van de pauwen uit de doeken te doen.
In de jaren zeventig, ten tijde van huisarts André Tempelaar, kwam er spontaan een pauwenhen aanvliegen die domicilie koos in een rododendron. Ze bleek afkomstig van de boerderij aan de andere kant van het Sterrebos, maar was niet van plan terug te keren. Zonder haan bouwde ze een nest en legde eieren. Een patiënt wist aan bevruchte eieren te komen en die werden behoedzaam omgeruild voor de niet bevruchte eieren. Omdat jonge pauwen erg kwetsbaar zijn duurde het enige tijd voordat één jonge hen overleefde.Toen Klaas Leeuw de praktijk in 1987 overnam behoorden moeder en dochter tot de inboedel. Het gedoe van omruilen van eieren eindigde toen Klaas’ vader vanuit het Groninger Hogeland een haan meenam naar Frederiksoord. Tussen de duizendknoop bouwde de hen een nest, maar het eerste broed mislukte. In de jaren daarop volgden vele nesten met zes pauwen als resultaat. Het was een mooi schouwspel als de moeder de tijd rijp achtte om het hogerop te zoeken. Eerst met zijn allen op de rand van de bank gezeten, dan via het keukendak naar het dak van de praktijk en uiteindelijk hup de boom in. Deze onderneming lukte nooit in een keer. Was er een achterblijver dan werden de pogingen herhaald totdat ze allemaal op een hoge tak onder moeders vleugels zaten. Pauwen houden van viooltjes, dit leidde tot de dreigende woorden van een buurman: ‘Pauwentongetjes, dun gesneden, licht gezouten, dat zou me wel smaken’.
Uiteindelijk werden de pauwen ‘opgehokt’. Bij de overname van de praktijk door Jacoline van der Weel behoorden wederom de pauwen tot de inboedel. Op een nacht werden vijf pauwen gedood, waarschijnlijk door een vos die heeft weten binnen te dringen. Slechts één haan bleef over, maar op den duur diende zich weer een hen aan, en ze bleef. Samen liepen ze vrij rond bij de praktijk. Een nest leverde één haan op, Uno genaamd. Onlangs werden vier jongen geboren. Nu ze in het pauwenverblijf wonen is er wel een eind gekomen aan het veelvuldig moeten vangen van de pauwen als ze weer eens waren weggelopen.
Laatste aanpassing: 15 september 2023